vrijdag 30 juli 2010
woensdag 28 juli 2010
laatste dagen!
Ons werk in Jalchatra zit erop. De bouw is goed gevorderd!
Zondag namen we afscheid van de patienten (Rozina,...) ,dokters (Ariv!!), koks (Joachim en Joesef) en Georgina (onze wasvrouw)!
Toen vertrokken we richting Mymensingh. Daar bezochten we een ziekenhuis en een winkelcentrum. De volgende dag vertrokken we richting Dhaka, een rit van ongeveer 5u. Onderweg bezochten we een labo van Damiaanactie waar men onderzoekt of iemand resistente tb heeft. Daarna zagen we ook vrouwen die een microkredit gekregen hebben. Een vrouwenproject bezochten we ook. Deze maken souvenirs die we daarna ook konden kopen.
Eenmaal in Dhaka toegekomen aten we in een heerlijk Italiaans Restaurant! Het smaakte fantastisch!
Vandaag is het shoppingsdag en vanavond heeft Willem kinderen uit de slums uitgenodigd bij hem thuis om kleren te kiezen die wij hier achtergelaten hebben!
Vele groetjes en tot morgen avond!
(Vergeet ons niet te komen halen, om 19u20 in Zaventem!)
Emelie en Astrid
Zondag namen we afscheid van de patienten (Rozina,...) ,dokters (Ariv!!), koks (Joachim en Joesef) en Georgina (onze wasvrouw)!
Toen vertrokken we richting Mymensingh. Daar bezochten we een ziekenhuis en een winkelcentrum. De volgende dag vertrokken we richting Dhaka, een rit van ongeveer 5u. Onderweg bezochten we een labo van Damiaanactie waar men onderzoekt of iemand resistente tb heeft. Daarna zagen we ook vrouwen die een microkredit gekregen hebben. Een vrouwenproject bezochten we ook. Deze maken souvenirs die we daarna ook konden kopen.
Eenmaal in Dhaka toegekomen aten we in een heerlijk Italiaans Restaurant! Het smaakte fantastisch!
Vandaag is het shoppingsdag en vanavond heeft Willem kinderen uit de slums uitgenodigd bij hem thuis om kleren te kiezen die wij hier achtergelaten hebben!
Vele groetjes en tot morgen avond!
(Vergeet ons niet te komen halen, om 19u20 in Zaventem!)
Emelie en Astrid
vrijdag 23 juli 2010
Bengaalse feesten!
Dag trouwe lezers,
woensdag vertrokken we om 11 uur voor een vieruur durende rit met de jeep richting het grootste hindoe feest in Bangladesh! Na de hobbelige rit kwamen we aan in Dhamrai. Daar was het hindoefeest al een tijdje aan de gang. Voordat de stoet begon mochten we nog even vrij rondlopen door de drukke massa. Sommigen onder ons werden zelf gefilmd door de Bangladesh TV channel. Om de stoet goed te kunnen zien mochten we boven op het dak van een huis gaan staan. Daar zagen we de enthousiaste, dansende en uitgelaten bengalen. Als je niet wist dat hindoes niet mochten drinken dan dacht je dat ze zat waren. We zagen hoe ze de beelden van hun goden van een grote kar haalden en al dansend door het publiek vervoerden. Ondertussen smeten de bengalen met tonnen bananen naar de beelden en af en toe eens naar ons ;) . Het was zeker de moeite om hiervoor zolang in de jeep te zitten. Een nooit te vergeten ervaring. Het leek wel een beetje op de gentse feesten, dus pikten we de bengaalse sfeer op. Op de terugweg zijn we gestopt aan een bengaals frietuurke, en aten we french fries with fried chicken. NAM NAM NAM!
Donderdag alweer een werkdag, het bouwvakkersleven begint te wennen. Het tempo is al wat trager dan in het begin, de vermoeidheid begint toe te slaan. Toch hebben we eens tonnen zand vervoerd in ons karretje en zijn we begonnen aan de 5de kamer. We proberen natuurlijk de sfeer erin te houden en placeren af en toe een dansje. We zwoegden door de dag heen en speelden 's avonds het spelletje 'wie is het'. Het ging van grote smurf tot dag allemaal tot hitler en bobientje.
Vrijdagochtend vertrokken we met de platte kar aka van richting het dorp waar anderen Vlamingen werkten voor dokter Baker. We kwamen ze eerder al tegen in het vliegveld van Dhaka en besloten ze een bezoekje te brengen. Daarna was het hun beurt om ons hospitaal in Jalchatra te bezoeken. Hier aten we dan samen het middagmaal en wisselden ervaringen uit. Samen vertrokken we na het eten naar een Mandidorpje. Ze verwelkomden ons met een lied en bloemen. Er werden dansjes en liedjes opgevoerd door 'the little sisters' van het dorp. Terwijl genoten wij van een 'heerlijk' glaasje rijstwijn met nootjes. Achteraf moesten wij ook voor hen een liedje opvoeren en brak het feest los tussen de Bengalen en de Belgen; de BB - feesten! Het werd al donker wanneer we terugkeerden naar onze bengaalse 'thuis' en zwaaiden de andere Vlamingen uit. (by the way ; Camille je bent je rugzak hier vergeten ;) ) Het was alweer een mooie en onvergetelijke dag.
Morgen time to work again!
SEEEEE YOUU later alligator!
Liefs Sofie (momenteel nog bijnaamloos), Lotte (Roxy) en Melissa (Botje)
woensdag vertrokken we om 11 uur voor een vieruur durende rit met de jeep richting het grootste hindoe feest in Bangladesh! Na de hobbelige rit kwamen we aan in Dhamrai. Daar was het hindoefeest al een tijdje aan de gang. Voordat de stoet begon mochten we nog even vrij rondlopen door de drukke massa. Sommigen onder ons werden zelf gefilmd door de Bangladesh TV channel. Om de stoet goed te kunnen zien mochten we boven op het dak van een huis gaan staan. Daar zagen we de enthousiaste, dansende en uitgelaten bengalen. Als je niet wist dat hindoes niet mochten drinken dan dacht je dat ze zat waren. We zagen hoe ze de beelden van hun goden van een grote kar haalden en al dansend door het publiek vervoerden. Ondertussen smeten de bengalen met tonnen bananen naar de beelden en af en toe eens naar ons ;) . Het was zeker de moeite om hiervoor zolang in de jeep te zitten. Een nooit te vergeten ervaring. Het leek wel een beetje op de gentse feesten, dus pikten we de bengaalse sfeer op. Op de terugweg zijn we gestopt aan een bengaals frietuurke, en aten we french fries with fried chicken. NAM NAM NAM!
Donderdag alweer een werkdag, het bouwvakkersleven begint te wennen. Het tempo is al wat trager dan in het begin, de vermoeidheid begint toe te slaan. Toch hebben we eens tonnen zand vervoerd in ons karretje en zijn we begonnen aan de 5de kamer. We proberen natuurlijk de sfeer erin te houden en placeren af en toe een dansje. We zwoegden door de dag heen en speelden 's avonds het spelletje 'wie is het'. Het ging van grote smurf tot dag allemaal tot hitler en bobientje.
Vrijdagochtend vertrokken we met de platte kar aka van richting het dorp waar anderen Vlamingen werkten voor dokter Baker. We kwamen ze eerder al tegen in het vliegveld van Dhaka en besloten ze een bezoekje te brengen. Daarna was het hun beurt om ons hospitaal in Jalchatra te bezoeken. Hier aten we dan samen het middagmaal en wisselden ervaringen uit. Samen vertrokken we na het eten naar een Mandidorpje. Ze verwelkomden ons met een lied en bloemen. Er werden dansjes en liedjes opgevoerd door 'the little sisters' van het dorp. Terwijl genoten wij van een 'heerlijk' glaasje rijstwijn met nootjes. Achteraf moesten wij ook voor hen een liedje opvoeren en brak het feest los tussen de Bengalen en de Belgen; de BB - feesten! Het werd al donker wanneer we terugkeerden naar onze bengaalse 'thuis' en zwaaiden de andere Vlamingen uit. (by the way ; Camille je bent je rugzak hier vergeten ;) ) Het was alweer een mooie en onvergetelijke dag.
Morgen time to work again!
SEEEEE YOUU later alligator!
Liefs Sofie (momenteel nog bijnaamloos), Lotte (Roxy) en Melissa (Botje)
dinsdag 20 juli 2010
Hier het verslag van 18, 19 en 20 juli.
Voor jullie daar in België is de zondag een rustdag, maar voor ons was het werken geblazen. Om 9u startten we terug met het vullen van zand en het aanbrengen van bakstenen. Het werk is behoorlijk eentonig maar we houden de moed erin doordat we duidelijk opmerken dat het nodig is voor de TBC-en Leprapatiënten. Soms vergezellen ze ons tijdens ons werk.
De mensen die stof hadden gekocht bij Roxanne bezochten een plaatselijk naaiatelier om daar hun 3 pieces te laten maken.Zondagavond werden we uitgenodigd door 3 Amerikanen die we hier in het dorp tegenkwamen. Zij nodigden ons uit om te komen kijken naar een soort "mis". Vol enthousiasme gingen we kijken naar de "mis". Al snel bleek dat het helemaal geen mis was, maar een afscheidsfeest met opvoering van plaatselijke schoolkinderen. Zij dansten er op los en brachten de sfeer er alvast in. De 3 Amerikanen verblijven al ongeveer 2 maand hier in Bangladesh en vertrekken één van deze dagen, vandaar deze viering.
De mensen die stof hadden gekocht bij Roxanne bezochten een plaatselijk naaiatelier om daar hun 3 pieces te laten maken.Zondagavond werden we uitgenodigd door 3 Amerikanen die we hier in het dorp tegenkwamen. Zij nodigden ons uit om te komen kijken naar een soort "mis". Vol enthousiasme gingen we kijken naar de "mis". Al snel bleek dat het helemaal geen mis was, maar een afscheidsfeest met opvoering van plaatselijke schoolkinderen. Zij dansten er op los en brachten de sfeer er alvast in. De 3 Amerikanen verblijven al ongeveer 2 maand hier in Bangladesh en vertrekken één van deze dagen, vandaar deze viering.
Gisteren (19 juli) stonden we weer paraat op de werf. We werkten goed door en de vierde kamer is zo goed als gevuld met zand. We merken toch al veranderingen op op de werf. Na de werkuren gingen sommigen op stap met de fiets om souveniers te kopen. Ze hielden een fietstochtje van ongeveer 16 km. 's Avonds zaten we gezellig samen en we kletsten er op los.
Vandaag (20 juli) speelde de regen ons wat parten tijdens het werk. We moesten schuilen voor de hevige regen. In de voormiddag uiteidenlijk niet veel kunnen werken, maar we haalden onze schade in de namiddag in. Na het werk gingen de meesten onder ons nogmaals naar Madhipur. Daar was het terug markt waardoor we enorm veel bekijks hadden. Anderen gingen naar ons dorpje, Jalchatra, waar ze hun troispieces gingen afhalen. Ze zijn net echte Bengalen :). Straks vieren we Veronica haar verjaardag verder met een heerlijk stukje taart, gebakken door onze vriendelijke koks.
Morgen een dagje vrijaf op de werf. Morgen zijn het Bengaalse feesten waar we een kijkje gaan nemen op een hindoefestival. Nog even geduld voor dit verslag
xx
Tot gauw
Astrid & Emelie
zaterdag 17 juli 2010
Boterham met ei, choco, mayo en heerlijke groentjes
Dag trouwe lezers :D
vandaag brengen wij verslag uit van 15, 16 en 17 juli.
Op 15 juli begon onze derde werkdag. Het zand bleef maar komen en de karren reden hevig door de modderpoel. Door onze ijverige doorzettingsvoormogen hebben we reeds twee en een halve kamer afgewerkt. Dit wil dus zeggen dat we nog twee en een halve kamer moeten vullen met zand. Onze buikjes begonnen om half 2 heel hard te knorren, de koks beloonde ons met de nagemaakte 'westerse pannekoeken' op bengaalse wijze. Ze waren heerlijk. We zagen voor het eerst veel roste aapjes, en sommigen hadden een klein babyaapje op hun buikje plakken. Deze entertainden ons door het bespringen van boomje naar boompje. In de namiddag hebben sommigen van de groep het dorpje bezocht en de winkeltjes geplunderd. De avond hebben we dan maar gevuld door een boeiend gesprek over hairstyling by superkapper Grietje.
16 juli ging van start met het epileren van de wenkbrauwen door supervisagiste Grietje. We moeten eerlijk zijn, sommigen staan er snel op, zelf nu tijdens het werken mag schoonheid ook nog altijd een klein beetje belangrijk zijn. Om tien uur hebben we dan het hospitaal bezocht waar wij nu bij bouwen. Daar ontmoetten we een aantal patiënten zoals Rozina die een resistente TB patiënte is. Ze is pas dertien jaar en al getrouwd en gescheiden. Toch is het een heel pienter en lief mooi meisje. We mochten ook een verzorging bijwonen van een Lepra patiënt. Na het middagmaal vertrokken we naar Madhupur en bezochten we een markt. Daar zagen we heel veel vis en vlees die vol met vliegen zaten, niet echt appeteitelijk voor gevoelige kijkers. Wanneer we terug in de jeeps zaten, waren we helemaal omsingeld door wel honderden bengalen. Achja, dat is nu wel al een gewoonte geworden. Maar toch was het heel grappig en werden we gefotografeerd door bengaalse gsm's. Hoelang zal het duren voordag wij online op het internet staan met onze fotogenieke foto's. In de avond verteld Willem ons aan de hand van een ppt hoe de werking van damiaan is binnen Bangladesh.
De volgende dag, vandaag dus vertrokken we vroeg richting Digipeit. Daar bezochten we een school dat ons zeer erg mooi verwelkomde met een gebed plus het bengaalse volkslied (later worden nog filmpjes vertoond hierover). We hadden de eer om klas tien te vergezellen en vragen te stellen. Op het einde vroeg ons een meisje of wij ons belgisch volkslied ook wouden zingen. Wij blanken waren al snel in paniek omdat velen van ons het volkslied helemaal niet kenden. We zongen dan maar uit volle borst mee met degenen die het wel konden zingen (luid maar best vals ;) ) Deze avond zoeken we de tekst zeker op!!!! Daarna gingen we naar een dorpje waar een persoon woont die een koe had gekregen van damiaan actie. Jammer genoeg konden we deze man niet meer ontmoeten omdat hij onlangs gestorven is, net zoals de koe. Toch zagen we het kalfje van de koe en de familie van de man. De bengalen waren zeer onder de indruk hoe zestien blanken door Bangladesh heen trokken. Het was behoorlijk hektisch en chaotisch. Toen bezochten we een jutefabriek, daar aten we de piknick op die de koks speciaal voor ons gemaakt hadden. Alleen was er een communicatie fout tussen ons en de koks waardoor ze een nieuwe uitvinding hebben bedacht. LEKKERE BOTERHAMMEN MET EI, CHOCO, MAYO EN HEERLIJKE GROENTJES. Dit moeten we zeker in belgië invoeren! Daarna gingen we een bezoek brengen in Roxana (de vrouw van in de damiaanfilm) haar winkel en huisje. Daar kochten velen van ons een mooie sari of stuk stof. Na een lange dag keerden we terug 'huiswaarts'.
Adios Amigos
Liefs Astrid en Melissa
groetjes van de bouwkampers.
ps: Morgen weer time to work!
woensdag 14 juli 2010
kilo's zand en hopen stenen (deel 4)
13 en 14 juli
- Eindelijk rust door vaste stek, geen gesleur meer met valiezen.
- Super lekker eten, smaakt naar Belgie en naar meer: soep, choco, mayonaise, frieten, zelfgemaakte pasta, vis maar ook nog banglafood. Onze maag kan terug herstellen na een week afzien.
- Harde houten bedden zonder matras maar met dubbelgeplooid deken.
- Beestenboel: hagedissen, kikkers, jakhalzen, slangen, enorme spinnen, sprinkhanen, muggen, mieren van alle formaten,...
- Bouwen: de muren stonden er al, wij staan in voor het leggen van de vloeren: tonnen zand en stenen aanbrengen door gebruik van manden en 2 gamele karren. Hier zullen we de volgende dagen zeker zoet met zijn. Na 2 dagen zwoegen en zweten is er nog maar een van de 5 kamers af. De patienten uit het hospitaal zijn geinteresseerd in wat we doen en moedigen ons aan om de manden op ons hoofd te dragen. Ze lachen zich dan ook een kriek wanneer ze ons zien prutsen, toch geeft het voldoening om te zien voor wie we werken. We doen allemaal ons best ondanks de hitte en modder.
- Vandaag konden Julie, Heleen en Emelie mee met de dokter op fieldvisit.
- We vierden ook de verjaardag van Elien en vanavond is het passoa-avond. De sfeer zit erin!
Lise, Jana, Tine en Julie
- Eindelijk rust door vaste stek, geen gesleur meer met valiezen.
- Super lekker eten, smaakt naar Belgie en naar meer: soep, choco, mayonaise, frieten, zelfgemaakte pasta, vis maar ook nog banglafood. Onze maag kan terug herstellen na een week afzien.
- Harde houten bedden zonder matras maar met dubbelgeplooid deken.
- Beestenboel: hagedissen, kikkers, jakhalzen, slangen, enorme spinnen, sprinkhanen, muggen, mieren van alle formaten,...
- Bouwen: de muren stonden er al, wij staan in voor het leggen van de vloeren: tonnen zand en stenen aanbrengen door gebruik van manden en 2 gamele karren. Hier zullen we de volgende dagen zeker zoet met zijn. Na 2 dagen zwoegen en zweten is er nog maar een van de 5 kamers af. De patienten uit het hospitaal zijn geinteresseerd in wat we doen en moedigen ons aan om de manden op ons hoofd te dragen. Ze lachen zich dan ook een kriek wanneer ze ons zien prutsen, toch geeft het voldoening om te zien voor wie we werken. We doen allemaal ons best ondanks de hitte en modder.
- Vandaag konden Julie, Heleen en Emelie mee met de dokter op fieldvisit.
- We vierden ook de verjaardag van Elien en vanavond is het passoa-avond. De sfeer zit erin!
Lise, Jana, Tine en Julie
kilo's zand en hopen stenen (deel 3)
12 juli
- Bezoek aan Dhamrai, waar de voorbereidingen voor het grootste Bengaalse Hindoefeest aan de gang waren. Sommigen onder ons konden genieten van een ritje op een zelfgemaakt, houten 'reuzerad'. Zoveel gekraak en gepiep hadden we nog nooit gehoord.
Hier zagen we ook onze eerste olifant die klaarstond voor het nog niet voltooide circus. Hoewel de hoofdatractie van die dag 17 blanken waren.
- Bezoek aan atelier: verloren wastechnieken. Hierbij kregen we uitleg over het volledige proces om tot een uniek handgemaakt tinnen, zilveren of bronzen beeldje te komen.
- Bezoek aan bevrijdingsmonument.
- Bezoek aan een Bengaalse kliniek (ambulant).
- Bezoek aan textielfabriek, waar we zagen in welke omstandigheden broeken en petten gemaakt werden ( oa. Calvin Klein en Addidas). Bij sommige onderdelen in het productieproces zaten vrouwen op de grond en keken niet op toen we passeerden met de bazen.
- Einde dag: aankomst in Jalchatra
Elien, Celine en Heleen
- Bezoek aan Dhamrai, waar de voorbereidingen voor het grootste Bengaalse Hindoefeest aan de gang waren. Sommigen onder ons konden genieten van een ritje op een zelfgemaakt, houten 'reuzerad'. Zoveel gekraak en gepiep hadden we nog nooit gehoord.
Hier zagen we ook onze eerste olifant die klaarstond voor het nog niet voltooide circus. Hoewel de hoofdatractie van die dag 17 blanken waren.
- Bezoek aan atelier: verloren wastechnieken. Hierbij kregen we uitleg over het volledige proces om tot een uniek handgemaakt tinnen, zilveren of bronzen beeldje te komen.
- Bezoek aan bevrijdingsmonument.
- Bezoek aan een Bengaalse kliniek (ambulant).
- Bezoek aan textielfabriek, waar we zagen in welke omstandigheden broeken en petten gemaakt werden ( oa. Calvin Klein en Addidas). Bij sommige onderdelen in het productieproces zaten vrouwen op de grond en keken niet op toen we passeerden met de bazen.
- Einde dag: aankomst in Jalchatra
Elien, Celine en Heleen
Abonneren op:
Posts (Atom)